Maviyi gök yüzünde gördüm hep

Bir de resimlerde.Gözlerinde kadınların.

Güverteden ıslık çalmadım martılara

Gemilere hiç mendil sallamadım ki

Benim doğduğum kentin

Hiç denizi olmadı ki

Kah parmakların olmak istedim

Saçlarında gezinen

Kah kuğu boynunda kolye zincirin

Ve dudaklarında bir sigara

Acı da olsa

İliklerime işlesin istedim sıcaklığın

Sarıldığımda cehennem gibi

Eriyip gitmek istedim bebeğinde gözlerinin

Su kesilsin istedim

Soluklarımız yanaklarımızda

Düşten öteye gitmedi ki öpüşmelerimiz               

Sen hiç benim olmadın ki                                    

Uçuverdi elimden bir kuş gibi bir ömür

 İnişe geçti yollar toz pembeler toz duman

 Sevmek için geç

Ölmek için erken

Öyle bir sakat zaman

Yaşım kırkı beş geçe ustanın tabiri ile

Her şey sil baştan olsa uzaklarda biriyle                         08.11.2003

Bir ben mi hak etmedim sevmeyi                             

Biri daha gitti                                                               

Bu gece kıyamet vaktidir yüreğimin                         

Son yıkılış son bozgun                                                  

Ve sen infazım sorgulanmadan                                      

İçimdeki yangın                                                            

Beynimdeki isyan                                                         

Ve şahdamarımdaki telaş                                             

Ömrüme katık olan umut                                              

İçine kan doğranan                                                      

Sen;                                                                                         

Son yokuşu çıkamayan son hıçkırığım                                     

Defin ruhsatı bekleyen duygularımın alayı                

Kavşakların,anaartellerin,viyadüklerin                       

Ve doğduğum gün nikahıma aldığım                           

Seller,depremler,yangınlar                                           

Hak vergisi yalnızlığım                                                   

Ne duruyorsunuz?                                                        

Sıra bende…                                                               

Hepiniz bilcümleniz alayınız                                             

Yazık.Son perdeyi oynuyorsunuz                                  

Bir ben mi hak etmedim sevmeyi                                   

Sen ey gece                                                                  

Anasının ipini satmış gece                                                                                     

Soyun şu kadarcık yüreğin varsa

Az biraz soluklanın

Sıra bende

Bir ben mi hak etmedim sevmeyi  

Biri daha gitti                                                             

Bu gece kıyamet vaktidir yüreğimin

Son ıslığı bekliyorum

Söndürün bütün ışıkları

Yıkılsın bütün köprüler

Dilde ağıt

Kafeste kuş, 

Kemanda ses

Susun çocuklar

Ağlamayın çocuklar 

Adı konmamış çocuklar

Sıra bende… 

Birazdan

Mahşer yeri olacağım

Adamlığımı soyunacağım orta yere

Kinimi,isyanımı,bütün mahremiyetimi

Dökeceğim anadan üryan neyim varsa

Sevgilerim

Ah sevgilerim

GİDECEKSİN BİLİYORUM                                              

Gideceksin biliyorum.                                                                                

Adım gibi hem de                                                               

Üç vaktin birinde,yarım bırakıp bu öyküyü                

Dertlerimi azdırıp                                                        

Şiirleri küstürüp                                                             

Şarkıları susturup gideceksin                                        

ÇAKALLAR’a bahar gelmeyecek belki,bir daha           

YEŞİLIRMAK yeşil akmayacak belki                              

HALKALI sokakta,TORUMTAY’da,                             

Yüz kapısında YÜZEVLER’in                                            

Ayak izlerimi süpürmeyecek çöpçüler             

Ve gece bekçileri                                                   

Düdük çalmayacak ardım sıra                                             

Adın kalmayacak taş duvarlarda                                         

Başıma uçacak bu kentin bütün binaları                                

Kapayıp kapıları çıkıpta gideceksin                                      

Dağları üzerime yıkıpta gideceksin                                   

Gideceksin biliyorum                                                           

Adım gibi hem de                                                                

Üç vaktin birinde,yarım bırakıp bu öyküyü                          

Maviden öteye renk                                                            

Sevgiden kutsal kavram                                                       

Ölümden öteye adres yok                                                    

Sen yoksan,hiçbir şey yok                                                   

Ne rüzgarda saçların kısrak yelesi                                        

Ne çise düşmüş toprakta kokun                                           

Ne de bütün pembeler de dudakların var

Yok bile yok bütün lugatlarda

Kaldırımları yok bu kentin                                               

Sokakları yok parke taşlı                                                      

Kerpiçten evleri yok yıkık dökük                                                  

Bil cümlesi defnedilmiş TEKİRDEDE’ye                            

Bir çırpıda                                                                            

Balık istifi                                                                             

Koyun koyuna mahrem sayılmadan                                       

Su gibi,sabun gibi,gökte bir yıldız gibi                                            

Düşten bir nehir gibi akıp da gideceksin                                

Bu şehri baştan başa,yakıpta gideceksin                                

Gideceksin biliyorum                                                            

Adım gibi hem de                                                                 

Üç vaktin birinde,yarım bırakıp bu öyküyü                            

Işıkları söndürüp

Kepenkleri kapatıp

Paslı bir kilit vurup,iflas etmiş yüreğime

Kah bir kedi yavrusu gibi,kasap kapısına

Kah günah çocuğu gibi Camii avlusuna

Arkana bile bakmadan

Koşarcasına

Bu sevdaya baş komadan

Gözlerimde yaş komadan

Taş üstüne taş komadan gideceksin

Seninle gidecek sana ait ne varsa

Bir ben kalacağım bu kentin orta yerinde

Bir başıma

Paramparça

Darmadağın

Ve kan tükürdüğüm kaldırımlar

Kalp yetmezliği

Karaciğer yetmezliği

Ve kendime yetmezliğim.Yetmezlikler içinde

Bir deli daha eklenecek sokaklarına

Tırnak uçlarına kadar kara sevdalı

Ve kızılca kıyamete atılmış,yorgun yüreğiyle

Hakkını helal edip,

Aşkımı yalan edip

Gönlümü talan edip

Acıları gönlüme ekipte gideceksin

Savurup saçlarını çekipte gideceksin

Gideceksin biliyorum

Adım gibi hem de

Üç vaktin birinde yarım bırakıp bu öyküyü

Ya bir Eylül akşamı yapraklar dökülürken

Ya bağ bozumunda Ekim ayında

Ya da Kasım’da göçmen kuşlara yoldaş olup

Kırağı düşerken Kasımpatlara

Beni öksüz

Beni darmadağın

Beni anadan üryan bırakıp, memleketin orta yerinde

Biliyorum gideceksin   

Şiir,mektup ne varsa çöpe doldurup

Parçalayıp bütün fotoğrafları

Gırtlağına basıp bütün anıların

Ve anasını ağlatıp umutlarımın yediden yetmişe

Sır yüklü,sabır yüklü,kahır yüklü

Bana bile söyleyemeden sevdiğini

Yüreğine köz bırakıp

Beni bana küs bırakıp

Kapkara bir yas bırakıp

Unut beni elveda,deyipte,gideceksin                

Diri diri mezara koyupta gideceksin.    21.22.23.AĞUSTOS 2000

Ne şiirler yazdım senden uzak

Ne seni buldum şarkıların her notasında

Ne de rüyalar gördüm

Yarım yamalak

Ne tadı tuzu vardı yemeklerin

Ne sigara dumanın ahengi

Sen yokken ben hiç

Maviyi gök yüzünde gördüm hep

Bir de resimlerde.Gözlerinde kadınların 

Güverteden ıslık çalmadan martılara

Gemilere hiç mendil sallamadım ki

Benim doğduğum kentin

Hiç denizi olmadı ki

Kah parmakların olmak istedim

Saçlarında gezinen

Kah kuğu boynunda kolye zincirin

Ve dudaklarında bir sigara

Acı da olsa

İliklerime işlesin istedim sıcaklığın

Sarıldığımda cehennem gibi

Eriyip gitmek istedim bebeğinde gözlerinde

Su kesilsin istedim

Soluklarımız yanaklarımızda

Düşten öteye gitmedi ki öpüşmelerimiz

Sen hiç benim olmadın ki

YA GİDERSEN                                                           

Işıkları erken söner bu kentin                                       

Yaşama erken kapanır kepenkleri                                

Kırk bir yaşlı                                                                  

Yüzelli bin maaşlı adamın                                           

Onikiden sonra başlar yaşamı                                     

Düşlerimde katım,yatım                                                

Hayalimde;                                                                       

Filinta gibi bir avradım olur                                            

Sen olursun gözümün nuru                                              

Sülün boylum.Kuğu boynuna öpücük değmemişim        

Öksüz bir çocuğun oyuncak kutusu dar yüreğim              

Seni yığarım seni biriktiririm                                           

Seni doldururum incitmeden                                            

Hani bir de yokluğu vardır ya varlığın                            

Hani su doldururuz ya tencere tabak                                

Sular kesilmeden                                                              

Hani zeytini sayarak yeriz ya yoklukta                            

Hani ak akçe kara gün içindir ya                                       

Kıyıda köşede                                                                    

Yastık altında                                                                     

Ya gidersen                                                                         

Ya sular kesilirse apansız                                                   

Çatlarsa dudaklarım kavrulursam                                      

Dedim ya öksüz bir çocuğun oyuncak kutusu dar yüreğim

Belki de gelinlik bir kızın çeyiz sandığıdır                         

Göz nurudur kaneviçeli bohçasıdır                                     

Bilmem kaç yüz milyon ilmekli                                          

Dantellidir saçların salkım saçak                                        

Bir çift küpedir gözlerin el işlemesi                                      

Ve dudakların                                                                      

İğne oyasıdır şeftali çiçeği                                                   

Pembe ile kırmızının paylaşamadığı                                   

Seni istiflerim kırmadan kırıştırmadan                                

Seni yığarım yüreğime tıka basa                                          

Hani sular kesilir ya                                                           

Hani ekmeğe katık olur ya zeytin                                        

Hani ak akçe kara gün içindir ya                                        

Ya gidersen                                                                          

Ya kaybederse  o öksüz çocuk bütün oyuncaklarını          

Ya sönerse bütün ışıkları                                                       

Ya kepenkleri kapanırsa bu kentin             EKİM 2000

Aklıma geliyorsun da

Aklım gidiyor

Gel çık işin içinden

Sensiz de olmuyor

Aklıma geliyorsun da

Aklım gidiyor

Gel çık işin içinden

Sensiz de olmuyor

Beni mi buldun, bunca insan içinde

Ve,kör bir kurşun gibi

Sen yürü herkes dursun

Sen konuş herkes sussun

GEÇMEZ AKÇE                                                      

Geçmez bir akçe oldum sarraflarda kaldım

Eskimiş kitap gibi tozlu raflarda kaldım

Unutuldun MEKTEPLİ yalan oldun sen şimdi

Önce yıkandı tertemiz

Sonra beyaz elbiselerini giydi

Konuşursun cevap vermez

Bir eda,bir kurum

Suratından düşen bin parça

Hele hele bir de şampiyon gibi

Omuzlarda taşındı ya

Tanımaz oldu artık bizleri

şeyler var,benim de bilmediğim                                   

Bir şeyler var sana karşı içimde                                              

Aşk desem değil                                                                    

Kin desem değil,öfke değil                                                     

Tutku desem benzemiyor                                                       

Bilsem,bir bilebilsem                                                              

Bir çözebilsem bu anlamsız muammayı                        

Kah deli bir sevda oldun ölümüne                                           

Kah anlamsız bir isyan yüreğimde                                           

Bilirim…                                                                                

Boşuna değil yanıp yıkılmalarım                                                             

Titremelerim tepeden tırnağa                                                  

Kanımın çekilmesi damarlarımdan                                           

Bunca çırpınışım,bunca özlemem                                            

Boşuna değil                                                                          

Bilirim,bilirim de                                                                                                                                

Kah zehir zıkkım olursun soframda                                         

Kah sensiz lokma geçmez boğazımdan

Unutmak isterim gün gelir

Yayın balığı endamını,nar dudağını

Deli kısrak kişnemelerini,çakır gözlerinin                  

Beynimi sökesim gelir,gözlerimi kör edesim

Köpeklere yediresim gelir yüreğimi

Şeytan…

Kör olası şeytan derki,dikilip yamacıma

Bir kurşun senin yüreğine BAMMM

Bir kurşun benim şakağıma GÜMMM

Şiirlerde ne kadar da kolay ölüm

Oysa göbeğim seninle kesilmiş belli ki

Nikahım sana kıyılmış,Tanrı katında

Görmesem olmaz,

Duymasam olmaz,

Sevmesem olmaz,

Kah karanlığa savurdun adını küfür gibi

Çiçeğe karşı kurşun

Sevgiye karşı nefret

Ey yüce ALLAHIM

Bu ne biçim adalet   19/04/1992

Deli gibi seviyorum

Ölümüne seviyorum

Hayvan gibi seviyorum

Yine de güzeldi yaşamak

Sallana sürüne

Ve uygun adım

Yuvarlanıp gidiyordum

YALAN MI

Seni düşümde gördüm

En katı kışımda gördüm bir zemheri gecesi

Ellerim buz keserken ayaz keserken

Bir ayağı çukurdayken duygularımın

Kar topu oynarken çocukluğum anılarımda

Yalnızlık çakılmışken şah damarıma mıh gibi

Türküler ölürken içimde bir bir

Şiirlerim can çekişirken kafeste bir kuş gibi

Seni düşümde gördüm

Kırk küsür yaşımda gördüm nerdeydin?bunca zaman 

Aşka yanmayasıca

Ocağı sönmeyesice

Kör olmayasıca gözleri nerdeydin ha

Ölüm döşeğinden uyartmanın sırası mıydı yüreğimi?

Sırası mıydı ipten alıp ateşe atmanın

Hani geldiğine değse zararı yok

Hani bir şeyler yaşasak yüreğim yanmaz

Hani gelmişken birkaç gün diyorum

Gideceksin biliyorum

Çıkarıp yörüngesinden dünyamı

Uyanmadan düşlerimden

YALAN MI?

Seni düşümde gördüm

Kafdağı’nın başında gördüm yıldız toplarken

Bulutlardan papatya gibi

Gökyüzünü bölüşürken gördüm

ZÜMRÜT’ü ANKA’yla

Ekmeği bölüştük seninle,ekmek paramızı

Tek dal sigarayı birer nefes

Yokluğu bölüştük adilane zaten yoktu ki

Acıları bölüştük  kardeş payı

Bir tek yüreklerimizi koyamadık orta yere

Bir onları bölüşemedik hakta kalmadan

Yalnızlığı bölüştük telefon tuşlarında

Sesin geldi olur olmadık zamanlarda gizli saklı

Ellerin geldi bana iki ürkek üveyik

Ayakların geldi iki canlı

Dudakların geldi kul yapısı gülücüklerle

Yüreğin oradaydı,uzaklardaydı

Üstelik dönüş biletin yanındaydı

Her geldiğinde   YALAN MI?

Seni düşümde gördüm

Bir adamın döşünde gördüm saçların dağılmıştı

İncecik bir kan sızıyordu dudağından ihanet kırmızısı

Terin,kirine karışmıştı teninde

Kan kokuyordu gece,günah kokuyordu

Gece sabaha yürüyordu utana sıkıla

Duvarlar birbirinden utanıyordu

Perde perdeliğinden

Bir kadın bir kızı arıyordu baktı aynalarda

Öylesine bir gülümseme dudaklarında

Oysa…

Şehirler göç ediyordu içinde

Sahipsiz bir mezar kazılıyordu bir yerlerde

Çocuklar defnediliyordu

Kuşlar vuruluyordu kanatlarından

Biliyorum

Bir adam bıçaklanıyordu yüreğimde, yüreğinden

YALAN MI?                                18.02.200 Kızılay/ANKARA

İn-cin top oynuyordu uslu uslu

Geldin ve gittin

İhtilal çıktı

İnlerim yerinde kaldı

Dipsiz çukurlara gömdüm şiirlerimi                                          

Duygularımı kulaklarından astım gökyüzüne                 

Sen misin seven?                                                                    

Sen misin böylesine delice